Η Ελλάδα στον 19ο αιώνα

Στον 19ο αιώνα, η Ελλάδα ήταν μια πολύ φτωχιά χώρα που στερούνταν πρώτων υλών, υποδομών και κεφαλαίων. Η γεωργική της ανάπτυξη βρίσκονταν στα επίπεδα διαβίωσης και οι εξαγωγές περιορίζονταν στην σταφίδα και τον καπνό. Κάποιοι Έλληνες που ασχολήθηκαν με το εμπόριο και τη ναυτιλία είχαν καταφέρει να πλουτίσουν και ο Πειραιάς έγινε ένας από τους βασικούς λιμένες της χώρας. Ωστόσο, ελάχιστος από αυτόν τον πλούτο έφτανε στην ελληνική επαρχία. Η χώρα βρίσκονταν σε απελπιστική κατάσταση, καταχρεωμένη στους οικονομικούς οίκους του Λονδίνου.

Στα 1890, η Ελλάδα ήταν ουσιαστικά χρεοκοπημένη. Η φτώχεια μάστιζε τις αγροτικές περιοχές και τα νησιά. Διέξοδο στην απελπιστική κατάσταση που βρίσκονταν οι Έλληνες αποτέλεσε η μεγάλη σε κλίμακα μετανάστευσή τους προς τις ΗΠΑ. Η παρεχόμενη εκπαίδευση στους κατοίκους των αγροτικών περιοχών ήταν υποτυπώδης. Ωστόσο, σημειώθηκε ανάπτυξη στον οικοδομικό τομέα και τις επικοινωνίες. Είναι η εποχή που χτίστηκαν υπέροχα δημόσια κτήρια στην Αθήνα. Παρά την κακή οικονομική κατάσταση, η Ελλάδα διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Στα 1880, πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ο Χαρίλαος Τρικούπης. Ο κοινοβουλευτισμός σημείωσε πρόοδο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γεωργίου Α’. Αρχικά, το μοναρχικό προνόμιο της εκλογής του πρωθυπουργού από τον βασιλέα υπήρχε, συνέβαλε, ωστόσο, στην δημιουργία κυβερνητικής αστάθειας ώσπου εισήχθη η Αρχή της Δεδηλωμένης από τον Χαρίλαο Τρικούπη το 1875. Οι πελατειακές σχέσεις και οι εκλογικές αναταραχές παρέμειναν, ωστόσο, ο κανόνας στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, πράγμα εξαιρετικά αποθαρρυντικό για την ανάπτυξή της.